Choroba wysokogórska – część pierwsza

Grafika tytułowa dla postu choroba wysokogórska
Czy wiesz, że za dużą wysokość uznajemy położenie już od 1000 metrów ? Według niektórych źródeł objaw choroby wysokościowej mogą pojawić się już od wysokości 1000 metrów.
Czy wiesz, że za dużą wysokość uznajemy położenie już od 1000 metrów?

Według niektórych źródeł objaw choroby wysokościowej mogą pojawić się już się już pojawić od wysokości 1000 metrów. Objawy choroby wysokościowej (według Lake Louise Questionnaire Score) możemy przypisać do czterech grup:

  1. Ból głowy
  2. Objawy żołądkowo-jelitowe (zaburzenia apetytu, nudności, wymioty)
  3. Zmęczenie/osłabienie
  4. Zawroty głowy

Wyżej wspomniane objawy pojawiają się z narastającym nasileniem w zależności od 3 czynników:

  1. Wysokość oraz szybkości jej zdobywania
  2. Zmęczenie
  3. Stopień wytrenowania i adaptacji organizmu

Biorąc pod uwagę fakt, że większość z nas oddycha powietrzem atmosferycznym, w którym stężenie tlenu wynosi około 21% każdy wyjazd w góry może być związany z pewnym dyskomfortem związanym ze zmieniającym się stężeniem naszego głównego gazu oddechowego i jego prężności. Już na poziomie szczytu takiego szczytu jak Babia Góra w Beskidzie Żywieckim możemy odczuwać oznaki choroby wysokościowej ponieważ na wysokości 1725 stężenie tlenu wynosi około 17%. Natomiast na poziomie najwyższego szczytu Polski tj. Rysy (2499-2503 m. n. p. m) stężenie tlenu wynosi już około 15%. Celem nadania perspektywy powyżej wspomnianym stężeniom tlenu należy sobie uzmysłowić, że w trakcie jednego wdechu zużywamy około 3% tlenu z powietrza. Co oznacza, że na szczycie Rysów oddychamy mieszaniną oddechową przypominającą powietrze, z którego już dwukrotnie pobraliśmy tlen.

W bardziej skrajnych przypadkach poza wspomnianym objawami na wysokości mogą się pojawić inne formy choroby wysokościowej. Wszystkie te jednostki są efektem hipoksji hipobarycznej i obejmują 3 jednostki:

  1. Ostra Choroba Wysokościowa
  2. Wysokościowy Obrzęku Płuc
  3. Wysokościowy Obrzęku Mózgu

Hipoksję hipobaryczną możemy najprościej przetłumaczyć jako przebywanie w warunkach niskiego stężenia tlenu i niskiego ciśnienia atmosferycznego. Szersze rozwinięcie zagadnienia choroby wysokościowej pojawi się w kolejnych postach.


Literatura

  1. Baniya, S. i wsp. Reentry High Altitude Pulmonary Edema in the Himalayas. High Alt. Med. Biol. 2017, 18, 425–427.
  2. Gallagher, S.A. i wsp. High-altitude illness. Emerg. Med. Clin. N. Am. 2004, 22, 329–355.
  3. Schoene, R.B.; i wsp. High Altitude; Saunders: Philadelphia, PA, USA, 2000; Volume 1.

Sprawdź nasze pozostałe artykuły

Używamy ciasteczek

Używamy ciasteczek w celu poprawienia komfortu korzystania ze strony. Nie są one szkodliwe! Zajrzyj do Polityki Prywatności, aby dowiedzieć się szczegółów.